Hiking...WE MADE IT, WE MADE IT!!!!!

Hallo allemaal!!

Allereerst hartstikke bedankt voor de leuke berichtjes en reacties op onze blogs. Het is erg leuk om iets uit Nederland te horen. Jesper was uiteraard vooral erg verrukt om het boomerang bericht van Pieter, super leuk!

Met ons gaat het muy bien, ook nu we wat kilo´s hebben achter gelaten op de berg! Onze reis van Nazca naar Cusco duurde 15 uur. We zaten gelukkig wel in een riante bus met net zulke riante stoelen, waar wij 1,5 keer in pasten. De weg was uiteraard minder riant, waardoor we lekker in die grote stoelen heen en weer gewiegd werden tijdens het passeren van honderden haarspeldbochten. We reden langs een gruwelijk ravijn, maar gelukkig was het stikdonker, dus geen angstaanjagend uitzicht.Cusco ligt op ongeveer 3600 meter en bij aankomst was dat goed te merken (tja, die hollanders die beneden zeeniveau wonen...). Blijft een vreemd verschijnsel hoor, die hoogteziekte. Wij zijn er prima vanaf gekomen met een beetje vermoeiendheid, hoofdpijn en slechts 1 nachtje slapeloosheid. Die 2 dagen acclimatiseren waren dus prima. We hebben wat door de stad geslenterd. Cusco is erg toeristisch, maar zeker de moeite waard. Veel mooie kerken, veel leuke restaurantjes, kleine straatjes en Inca invloeden.

Van 4 t/m 8 oktober zou onze tocht door de middle of nowhere beginnen, dus de dag ervoor hebben een lading eten ingeslagen en de hoognodige dingen ingepakt. Om 5 uur werden we opgehaald en zijn we met nog een nederlands stel en een zwiters stel naar Mollepata gebracht, waar onze Salkantay trail zou beginnen. In Mollepata een goed ontbijt naar binnen gewerkt, wandelstokken gekocht en daar gingen we! Onze backpack werd op een paard geladen, evenals de hele keuken, eettent, alle slaaptenten en slaapzakken. Twee horsemen gingen met paarden, ezels en muilezel uiteraard 2x zo snel als wij om alle spullen klaar te zetten voor als wij zouden arriveren op de lunchplaatsen en het kamp waar we zouden overnachten. Daarnaast werden we vergezeld door een kok en een assistent kok, die het presteerden om 4 dagen lang 3x per dag voor geweldig eten te zorgen op 2 gaspitten. De lunch leek wel een diner en het diner bestond elke dag uit 3 gangen! Het was echt fantastisch, geweldig, mooi, slopend en onvergetelijk. De groep was erg leuk, pecies groot genoeg en heel gezellig. We hadden een fantastische gids, die ons allemaal goeie hikers vond. En dan te bedenken dat we sommige stukken bijna stervende de berg op liepen! :)

Dag 1 van de trail bestond uit 7 uur lopen. Nog niet te heftig, soms wat omhoog en soms wat naar beneden, maar wel met een eindbestemming op 3800m die meer dan 1000 m hoger lag dan het begin punt. We hebben het allemaal gehaald, zei het met een bonkend hoofd van de hoogte. Het waaide keihard en het was superkoud in het kamp, maar het uitzicht was weer niet te beschrijven. Veel bergen en uitzicht op sneeuw. Met dit beeld zijn we met 4 lagen kleren in onze tent gekropen.
Op dag 2 heeft de 7e persoon zich bij onze groep gevoegd, ook een Nederlander. Dit zou de zwaarste zijn en dat hebben we geweten. Op deze dag hebben we de Salkantay pas (Salkantay=berg) gelopen. De weg omhoog was bizar!!!! Onze goed getrainde gids stond bij wijze van binnen 5 minuten boven, waar hij ons vanaf een rots toe floot op zijn peruaanse fluit. Onze zwiterse groepsgenoten en de nieuwe jongen waren wat beter in bergen beklimmen en waren ook vrij snel boven in tegenstelling tot de 4 nederlanders. Helemaal gesloopt, bezweet, maar trots hebben we het het hoogstepunt bereikt op 4600 meter. Toch wel iets waar we trots op mogen zijn, want een hoop mensen halen het niet en gaan te paard naar boven. We hebben de eerste 2 dagen super mooi weer gehad en bovenaan de pas hadden we een geweldig helder uitzicht op de Salkantay berg. Iets waar we ons gelukkig mee hebben geprezen. Sommige mensen lopen de Salkantay trail namelijk zonder de Salkantay te zien. Dus onze slopende klim werd bekroond met een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergtop! Er stond ons weer een heerlijke lunch te wachten en na 9 uur lopen eindigde de dag weer heel mooi. Onze tenten stonden te wachten tussen de bergen met wederom een top uitzicht!
Op dag 3 kon miek bijna niet meer lopen. Haar bovenbenen voelden verzuurd en als pap tegelijk...en de weg ging alleen maar naar beneden. Het landschap veranderde van rotsen naar cloud forrest. We kwamen onderweg enorm veel bromelia´s en andere bloemensorten tegen. We hebben chinchilla´s en kolibri´s gespot en de omgeving werd steeds groener. Hoogtepunt van de dag was het illegale plukken van passievruchten. We leken met zijn 8-en (incl gids) net kleine kinderen die aan het belletje trekken waren. Allereerst hadden we een gote tak gevonden. Roel heeft deze een heel eind meegesleept. Dit was niet genoeg, dus gids Chris heeft er een tak met uitsteeksels bij gezocht en gaf Miek wat stukken plant, om deze 2 aan elkaar te binden. Nu was het wachten op de bomen met passievruchten. Illegaal als de pest moesten Martin en Jesper de wacht gaan houden, ieder bij een bocht. Super spannend!!!! Chris de gids hing als een aap in een boom en Wouter en Roel stonden eronder om de passievruchten op te vangen. De dames waren voor de flmpjes, foto´s en om eventueel waarschuwingen van de mannen op wacht te ontvangen. Na dit spannende avontuur, waarbij we overigens niet werden gestoord door andere voorbijgangers, konden we genieten van heerlijke, verse (oranje!!!!) passievruchten, hmmmmm!
Aan het einde van de middag begon het te regenen en dit is niet meer opgehouden tot de volgende ochtend. We sliepen deze nacht na 7 uur lopen in Santa Teresa, waar ze hot springs hadden. Met een busje zijn we daar heen gebracht en hebben we met zijn allen 2 uur lang in het heerlijke warme water gelegen. Dit was extra fijn met in je achterhoofd het feit dat je al 3 dagen niet gedoucht had! Na een heerlijk diner, met eindelijk een echt Peruaans biertje, moesten we zwemmen naar de tent! Je bent op adventure tour of niet natuurlijk. Onze tent stond op instorten waardoor de hele binnenboel al ongeveer nat was en we de volgende ochtend de tent uit konden zwemmen, maar ook daar kunnen we nu natuurlijk om lachen.Inmiddels ligt alle natte stinkende was bij de lavanderia, dus dat kunnen we zometeen gaan ophalen.
Dag 4 werd wat anders dan gepland. We zouden 3 uur lopen naar de lunch en vandaar op de trein springen naar Aguas Calientes, het stadje van waar je Machu Picchu kunt bezoeken. Door de staking zijn we naar de lunch gebracht met een busje en hebben we na de lunch drie uur langs de spoortlijn naar Aguas Calientes gelopen. Weer een heel andere ervaring dat rechtdoor lopen. Halverwege begon het weer te regenen en we bereikten een zeer nat Aguas Calientes, waar ons na 4 dagen een heerlijk hete douche wachtte! We hebben met zijn allen gegeten en nog een biertje gedronken, waarna we naar bed zijn gegaan, omdat we de volgende ochtend om 5.15 uur naar Machu Picchu zouden vertrekken.
Dag 5 was zeer bijzonder....Jesper´s telefoonwekker ging lekker NIET af en om precies 5.15 uur schrokken we wakker van een voorbijrijdende trein. Gelukkig maken die hier zoveel herrie dat je bijna je bed uitvalt, want anders hadden we Machu Picchu nooit gehaald :) Het busstation was gelukkig maar 30 sec rennen vanaf ons hostel, dus 5 min later stonden we toch echt bij het busstation, terwijl we het lieve vrouwtje van het hostel voorbij gesprint waren nog roepend dat we geen tijd hadden om haar ontbijtje op te eten en de sleutel op tafel gooiend. De rest van de groep stond al stond te zwaaien, maar Miek kon dat niet zien...door alle commotie nog geen tijd gehad om lenzen in te doen.Alles kwam goed, we gingen de bus in en kwamen lekker vroeg aan bij Machu Picchu. Wat mooi is dat zeg! We kregen 2 uur een rondleiding van Chris en daarna zijn we naar de beroemde foto overview punten gelopen. Het mysterieuze Machu Picchu weer was zeer goed voorspeld door Chris. Hij wist ons precies te vertellen wanneer het helder zou zijn en wanneer het ongeveer ging regenen. Hierdoor hebben we een perfecte rondleiding met inca lessen gehad en zijn we op een perfect moment Waynapicchu gaan beklimmen. Dit was zweten, hijgen en puffen, maar in de voetsporen van onze Zwitsers hebben we het in een verbluffende tijd gehaald tot de top. We hadden een super uitzicht over heel Machu Picchu en supertrots hebben we daar ook echt even van zitten genieten. Na wat regen was het weer helemaal opgeklaard en zijn we nog snel terug gelope naar de mooie uitkijkpunten om de beroemde foto´s van Machu Picchu te maken, maar dit keer mét Waynapicchu erbij ipv een mooi wolkendek. Kortom: een compleet geslaagde dag!!!!
Om 5 uur stapten we op de trein naar Cusco. We zouden elkaar de volgende ochtend nog zien om onze tassen op te halen bij de travel agency en om een lekker broodje te eten met echt cappucino en chocolademelk. Een mooie afsluiter van deze heftige en bijzondere dagen!

We zullen binnenkortzeker wat foto´s uploaden als we het camerakabeltje een keer NIET vergeten.

Tot de volgende blog en blijf maar lekker reageren, wij zijn ook erg benieuwd hoe het met jullie gaat!

Adios!
Jesper en Miek