zeeleeuwen en zandhopen

Helemaal gezond en fit wordt dit bericht geschreven. Dat mag ook wel naar de onlangs genuttigde Peruaanse krachtdrankjes. Veel sinaasappel- en ananassap, maar ook meer ondefinieerbare dingen als druivensap met kaneelsmaak en de zojuist gedronken limonade die erg naar oploskoffie rook en smaakte. Ze hebben hier trouwens alleen maar oploskoffie, wat erg smerig is, of slappe thee.
Het eten is erg smakelijk. Sinds kort hebben we ontdekt hoe we kunnen eten wat de doorsnee Peruaan ook eet. Voor anderhalve euro pp krijg je een groot bord met soep en bot (alsook vlees) en een flink bord rijst met kip en salade en gratis appelsap, thee of koffiesap.

Vanuit Lima zijn we met de bus naar Pisco/Paracas gereisd en na twee nachten vanaf daar met de bus naar Ica/Huacachina. Daar zijn we gisteren vandaan naar Nasca vertrokken.

Vanochtend hebben we het ontbijt overgeslagen om zonder misselijk te worden met een éénmotorig vliegtuigje over de Nasca Lines te vliegen. Uiteindelijk moesten we wachten, hebben we ontbeten met oreokoekjes en is Jesper net niet misselijk geworden.

In Ica moesten we vooral opletten dat onze spullen niet gepikt werden en kon je jezelf met de tuktuk rond laten rijden. In het museum in Ica hebben ze heuse mummies en schedels van Inca´s met ontzettende punthoofden. In Huacachina zijn we met een buggy (boegie in het Peruaans) woestijnduinen op geracet. Dit was heel spectaculair, alsof je in de achtbaan zat en met eenm paar gillende meisjes leek het net echt. Onderweg wachtte ons nog een uitdaging, namelijk sandboarden. De eerste heuvel leek veel te hoog, te steil, te eng en te onmogelijk, maar uiteindelijk is het op een of andere manier toch gelukt en zijn we beneden gekomen. Jesper wat beter dan Miek, die halverwege maar liggend op haar board naar beneden ging. Gelukkig waren er 5 (steeds hogere) hellingen waarop we konden oefenen en ging het steeds beter!

De kamer in Huacachina, waar naar het schijnt maar 200 mensen wonen, was trouwens ENORM, al was het jammer dat er niet altijd koud water was (weer eens wat anders).

In Paracas zijn we met een barreltaxi met een kapotte snelheidsmeter over kapotte wegen door het nationaal park aldaar gereden. Je hebt er een rood strand, een prachtig natuurfenomeen dat ingestort is en oja, de droogste plek op aarde. Het leukste in Paracas waren de Islas Ballestas waar we met de motorboot pelikanen, pinguïns en zeeleeuwen hebben gespot.

Dan hebben we nog niks gezegd over het weer. Om zeven uur gaat de zon schijnen, om zes uur gaat ie weer uit. Het is erg warm en er zijn bijna geen wolken. Morgen is het voor ons afgelopen met het lekkere weer want dan gaan we de bergen in (Cusco) en daar is het koud. Maar ook leuk, want anders heb je er niks te zoeken. We gaan in ieder geval twee dagen acclimatiseren, 4 dagen tegen de berg op wandelen en ruïnes (Machu Picchu) betreden en wie weet nog naar de jungle.

Miek en Jesper uit.