Bergen, ijs en busreizen

Hallo allemaal!

Het is weer even geleden, dus tijd voor een update. Met ons is nog steeds alles prima, en jullie? We hebben ons in de tussentijd van het noorden van Chili verplaatst naar het zuiden van Argentinië. We zijn dus inmiddels een heleboel kilometers, busreizen en landschappen verder! Eens kijken waar we gebeleven zijn....

Zo´n twee weken geleden kwamen we via de zoutvlaktes aan in San Pedro de Atacama (Chili). Dit kleine stadje bevindt zich in een oase in de grote, droge, maar o zo mooie Atacama woestijn. Het was zweten geblazen, veel hippies, backpackers en zand. Inmiddels zijn we er bijna van overtuigd dat Nederlanders vaak wat te klagen hebben, we citeren een nukkige Nederlandse die naast ons op het terras zat te ¨genieten¨ van de zon en een koffie: ¨Hier moet je niet gaan zitten, het meisje is chagrijnig, de koffie is lauw *theatrale zucht* oh en het hotel, tja het is wat krap, we hebben geen eens een kast!!!!! Waar moet ik m´n was aan ophangen, er is geen plek...en we hebben geen eens een kast...¨ We weten inmiddels ook dat Amerikanen echt veel praten, maar dan ook heel veel. Ze praten tot je in slaap valt en als je je ogen weer opent, dan praten ze nog :D En we hebben gelukkig 2 Israëliërs ontmoet die onze vooroordelen (gevormd door eerdere ontmoetingen) ontkracht hebben. Wat is reizen toch nuttig ;)
En dan nu de belevenissen in San Pedro. De eerste dag hebben we mountianbikes gehuurd en zijn we naar een ¨archeological site¨ gefietst in de heerlijke zon. Nadat we omhoog geklommen waren op een ruïne die ooit dienst deed als fort in de inca en pre-incatijd, hadden we daar een prachtig uitzicht op de omgeving: zand, bergen, vulkanen en besneeuwde toppen. ´s Middags om 4 uur hadden we een excursie naar de Valle de la luna (vallei van de maan), die Miek al uitgebreid had bekeken op de filmpjes van rtltravel.nl. Het echte is toch echt mooier. De gids was Spaans, een mooie oefening. We misten uiteraard alle grappen (:)), maar dat mocht de pret niet drukken. De valle was erg mooi en deed zijn naam eer aan en deed denken aan de theorieën die beweren dat filmpjes op de maan gewoon ergens op aarde zijn gemaakt ipv op de maan. Nadat we een mooie zonsondergang aanschouwd hadden, werd het toch best fris en gingen we weer terug. Ik geloof dat het die avond was dat we lekker uiteten gingen en een piscola dronken. Na alle vitaminebommen in de vorm van fruitsapjes kwam die piscola (2/3 drank en 1/3 cola) echt keihard aan. Jesper´s gezicht stond de daaropvolgende 3 uur in de ¨ik-vind-dit-om-te-kotsen-stand¨ en gelukkig zaten we deze avond niet op krukjes....
De laatste dag in San Pedro stonden we om 4 uur ´s ochtends klaar om naar de El Tatio geisers te gaan. Het was vroeg en koud, maar héél mooi! Echt een heleboel bizarre geisers, zonsopgang, dus een hoop mooie foto´s. Nadat we de geisers uitgebreid hadden bekeken en gefotografeerd kregen we ontbijt. Onze fanatieke gids had een mooie plek gevonden, zonder andere groepjes toeristen. En hij deed z´n werk erg goed, want we stonden op een superplek naast een mooie grote geiser onze boterhammetjes te smeren. Op het programma stond ook nog een duik in één van de aguas termales; een natuurlijke warmwaterbron. Ook daar had de gids zijn eigen ideeën over. We mochten kiezen: op een rij met 86 duizend andere toeristen of naar een ander plekje waar niemand anders was. De keuze was snel gemaakt en we werden naar een ander pleke gereden. Een klein supersnikheet riviertje, waar we goed moesten oppassen om niet te verbranden. Er waren echt wel wat veilige plekjes om het water in te gaan. Het is echt verbluffend hoe je binnen een half uur heel ellendig kunt voelen van de kou en de hitte! Het water was heerlijk, maar we moesten er echt langzaam in, net als een te heet bad zeg maar. De gemiddelde leeftijd van de groep lag significant hoger dan die van ons en een ander Nederlands stelletje en toen die andere helft van de groep ook nog eens poedelnaakt in het water stapte was het uitzicht engigszins in kwaliteit afgenomen, maar goed de dampwolken maakten dat wel weer een beetje goed.
´s Avonds zijn we op de bus gestapt naar Copiapo.

We hadden geen idee en het bleek een vrij saaie stad te zijn. We kwamen ´s ochtends te vroeg aan, dus nergens een hostel dat de deur opende voor ons. Geen herberg had plaats voor hen, waar kennen we dat van? En dus nam het ochtendhumeur van Miek enorme vormen aan en zaten we uiteindelijk ergens verloren op een bankje te balen van een stad die we nog helemaal niet kende. De oplossing was snel gevonden, we bleven een dag in Copiapo en zouden ´s avonds de bus naar Santiago nemen. De donkere wolken boven het hoofd van Miek verdwenen als sneeuw voor de zon en we hebben ons een dagje vermaakt in deze onbekende stad, waar het nota bene ook nog heel mooi weer werd! We hebben wat rondgesnuffeld op het Universiteitsterrein, waar een oude trein en een oud landhuis stond. Er was ook een heel mooi mineralenmuseum en we hebben het meest calorierijke broodje van de vakantie gegeten. ´s Avonds namen we de bus naar Santiago en 12 uur later kwamen we daar aan. Voor Chili is deze periode het begin van het hoogseizoen, dus waren er redelijk wat hostels vol, maar we vonden een mooi plekje in een dorm 10 min. lopen van het centrum.

Santiago, volgens de Lonely Planet de minst indrukwekkende hoofdstad van Zuid-Amerika. Misschien wel een beetje waar...Shoppen kan hier echter wel en heerlijke koffie drinken ook! We hebben veel rondgeslenterd in de stad en ons afgevraagd watvoor spannends we zouden doen. We vonden een excursie naar Cajon del Maipo, een natuurgebied een uur verderop. We werden om 10 uur ´s ochtends opgehaald (wat een mooie tijd!) en reden in een busje voor 12 personen met zijn vieren (chauffeur, gids en wij) naar Cajon del Maipo. Best wel apart deze privé tour, maar goed. De gids kwam uit Canada, maar was hier voor familiebezoek en wat werken voor toeristen zoals wij. Hij wist ons van alles te vertellen over Chili, bivoorbeeld dat de zalm her super goed is en dat is altijd goed om te weten! In Cajon del Maipo gingen we een halve berg beklimmen tot aan de waterval. De omgeving was iets compleet anders dan de dagen hiervoor die gevuld waren met woestijn. Er was veel groen, mooie bloemetjes en prachtige besneeuwde bergtoppen. Dramatisch: de gids, die bioloog is, ging bovenop 2 vogeltjes staan :S Het waarschuwende ¨kijk uit gegil¨ van Miek verstond´ie helaas niet en terwijl´ie omkeek naar het hysterische gedoe van haar, stapte hij er bovenop en was de wereld 2 dode vogeltjes rijker......*ARGGGH*
Na de wandeling werden we naar een typisch Chileens restaurant gebracht voor de lunch. We hebben heerlijk gegeten en keerden daarna terug naar Santiago.

Van Santiago, waar we in een met kertversiering omhangen starbucks koffie hebben gedronken, zijn we met de bus naar Mendoza in Argentinië gegaan. In Mendoza hebben we weer een hoop actiefs gedaan: canopyen, pardrijden, abseilen en hiken. We hebben 1 dag een combi-excursie paardrijden en canopy gedaan. ls eerste mochten we canopyen. Deze keer was het wat anders dan in Peru. We kregen weer zo´n sexy tuigje aan, maar deze keer moesten remmen met onze handen (met handschoenen uiteraard). Dat zag er toch wat stoerder uit dan het ¨stuur¨ wat we in Peru hadden. Er was een soort circuitje met 6 kabels achter elkaar. Het andere verschil met Peru was, dat dit boven een afgrond was ipv in de jungle boven de bomen. Het was echt super en aan het einde mochten we kiezen tussen de ¨gewone¨ of de ¨adrenaline¨. Omdat we de smaak helemaal te pakken hadden, kozen we voor dat laatste en ¨vlogen¨ we 450 meter lang over de rivier en weer terug, terwijl een Argentijnse schoolklas met jaloers blikken naar ons keek ;) Zij hadden namelijk niets te kiezen.
Het paardrijden daarna was ook erg leuk. Met een niet zo spraakzame gids hebben we het Argentijnse landschap eens van een paar meter hoger bekeken. De vraag is nog steeds: hebben wij geen overwicht of waren de paarden eigenwijs. Jespers paard (die met de dikke kont) liep steeds 1 meter voor op die van Miek en zodra Miek met paard langszij kwam, sneed´ie hen af. Jesper´s paard zwalkte van links naar rechts om niet ingehaald te worden (dachten wij) en Jesper had daar niets over te zeggen. Het paard van Miek daarentegen leek honger te hebben en dacht om de zoveel meter ¨hmmm struik¨ waarna hij een paar meter 90 graden de andere kant opliep en een hele struik uit de grond trok en heerlijk smikkelend zijn weg vervolgde. Hij kondigde deze intermezzo´s ook aan door een paar keer zijn hoofd in z´n nek te gooien en daarna met extra veel power zijn hoofd naar beneden te gooien en de teugels uit de handen van Miek te trekken. En na het galoperen door de woestijn in Egypte dachten we nog wel echte cowboys te zijn......
De laatste dag in Mendoza hebben we een berg beklommen en zijn we er aan de andere kant vanaf geabseild. Er waren drie rotswanden, waarvan de laatste uiteraard het spectaculairst was!

Van Mendoza zijn we naar Bariloche gegaan. Deze Argentijnse stad ligt aan het lake district en dat konden we al heel goed zijn vanuit de bus. Prachtige diepblauwe meren omringd door besneeuwde bergtoppen en mooie groene bossen. We zijn hier 2 nachtjes gebleven, omdat we een klein beetje haast hebben om op tijd weer in Puerto Natales (Chili) te zijn, waar we reserveringen hebben, maar daarover later meer. De eerste middag hebben we in de stad gekeken en kwamen we erachter dat er echt VEEL GROTE chocoladewinkels zijn. YUMMMM!!!! Met informatie van club andino zijn we de volgende dag op de bus gestapt om het lake district wat beter te bekijken. Toen we uitstapten en op de kaart stonden te loeren, werden we aangesproken door een Argentijns meisje en 2 Argentijnse jongens. Inmiddels weten we dat ze Carolina, Julio en Martin heten. Zij waren opweg naar hetzelfde meer als wij en vroegen of we met hen mee wilden lopen. De week ervoor waren ze namelijk verdwaald en hadden ze de politie moeten bellen, dus wilden ze ons wel helpen! Het was enorm gezellig en Carolina praatte honderd uit, waar ze dan weer mee geplaagd werd door de jongens. Ze had al veel landen in Europa bezocht, waaronder ook Nederland. Julio bleek een jaloers vriendinnetje te hebben in Buenos Aires die hem om de 5 min. smste en we wilden voor haar een foto maken van hem en Miek, maar dat leek hen niet zo´n goed plan :) Bij het meer hebben we van het uitzicht zitten genieten en mate gedronken: argentijnse kruidenthee in een argentijnse beker met een argentijns soort rietje. Carolina en Martin konden ons ook vertellen waar je de beste chocolaatjes kon kopen en waar vooral niet. Caroline had namelijk bij de grootste chocoladewinkel gewerkt en Martin werkt in een chocoladefabriek, wat een mooi bijbaantje!

Van Mendoza zijn we een (noodzakelijke) omweg naar El Calafate begonnen. Een busreis van 37 uur.... Daar zijn we nu en over 2,5 uur vertrekken we naar Puerto Natales. In El Calafate is een hoop ijs te zien. Gisteren hebben we de Porito Moreno gletsjer bekeken en bewandeld. Echt heel indrukwekkend, een gletsjer van 5 km breed en nog meer km lang. Eén groot blok ijs, waar af en toe het geluid van onweer afkomt gevolgd door een enorme plons van afbrekend ijs. Het wandelen op de gletsjer was echt super. We kregen ¨crumples¨ onder onze schoenen gevonden en mochten daarna lekker stampen op de gletsjer. Een grote belevenis. De gletsjer zelf was super mooi: gekke vormen ijs en prachtig blauw van binnen. Het ijs en water konden we eten en drinken.
Van de gletsjer hebben we ook wat foto´s! De foto´s bij de rest van het verslag staan helaas op een ander kaartje, dus die zijn in NL te bewonderen binnenkort!

Vanmiddag gaan we dus naar Puerto Natales. De laatste 2 weken van onze vakantie zijn inmiddels aangebroken. In Puerto Natales zullen we morgen beginnen met het wandelen van de beroemde ¨W¨ in national park Torres del Paine. Na 4 dagen in het park gaan we nog wat zuidelijker in Chili naar Punta Arenas. Na 3 of 4 dagen zullen we daar na 9 mooie weken alweer op het vliegtuig naar huis stappen...wat vliegt de tijd!

Adios en tot gauw!
Jesper en Miek